Stanisław Brejdygant
Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, aktorstwo na wydziale aktorskim PWST w Warszawie i reżyserię na wydziale reżyserii filmowej PWST i F w Łodzi.
Jest aktorem – grał role szekspirowskie: Hamleta, Ryszarda III. Grał również w adaptacjach
Dostojewskiego: w
Zbrodni i karze – Raskolnikowa; w
Idiocie – Księcia Myszkina. Był także Jazonem w
Medei Eurypidesa oraz Stalinem w sztuce
Hitler-Stalin m. in. na motywie powieści
Niekrasowa Saperlipopette.
Jest reżyserem – wyreżyserował kilkadziesiąt przedstawień teatralnych i telewizyjnych, w kraju i zagranicą. W Teatrze Nowym w Łodzi reżyserował
Wiecznego małżonka (1964) oraz
Idiotę (1971)
Fiodora Dostojewskiego. To ostatnie przedstawienie wyróżnione zostało Srebrną Łódką, jako najlepszy spektakl sezonu.
Zrealizował także pięć oper (m. in.
Damę pikową P. Czajkowskiego w Teatrze Wielkim w Łodzi), kilka filmów, słuchowiska radiowe, widowiska plenerowe etc.
Jest także pedagogiem. Nauczał gościnnie aktorstwa, reżyserii i dramatopisarstwa na kilku znanych uczelniach amerykańskich i kanadyjskich (Cornell University, Washington University, Concordia University oraz National Theatre School of Kanada) oraz w Polsce – w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im.
Melchiora Wańkowicza w Warszawie, na wydziale filmowo-telewizyjnym.
Stanisław Brejdygant jest autorem kilku oryginalnych sztuk teatralnych:
Kolonia Wyzwolenia,
Golgota,
Wyzwolony,
Próba,
Endline,
Godzina z Führerem,
Stacja XII,
Mniejszy brat,
Wyspa Wielkanocna, a także scenariuszy filmowych i telewizyjnych:
Weekend,
Sumienie,
Oczyszczenie,
Powieźli trumnę,
Stypa. Stworzył również wiele adaptacji teatralnych i telewizyjnych.
W dorobku prozatorskim ma powieści:
Testament,
Stypa i
Powiedz im, oraz opowiadania w tomie
Maligna i w tryptyku
Być Bogiem. Pisywał również utwory poetyckie, eseje i artykuły publicystyczne.
Jest laureatem kilku nagród i wyróżnień. Na II Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu otrzymał nagrodę za rolę Hamleta. Za rolę Księcia Myszkina w
Idiocie (Teatr Nowy Poznań) otrzymał Złotą Chryzantemę.
Za najlepszą reżyserię nagrodzony został przez Prezesa Radiokomitetu za realizację
Wiecznego małżonka w teatrze TV. Jako dramaturg otrzymał nagrodę główną w konkursie Dramaturgii Polskiej (MKiS oraz ZLP) za sztukę
Kolonia Wyzwolenia, zaś na międzynarodowym Konkursie (Concorso Internazionale di Dramaturgia Religiosa) zorganizowanym pod auspicjami Papieskiej Rady ds. Dóbr Kulturalnych i środków przekazu oraz Komisji Artystyczno-Kulturalnej Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, otrzymał III nagrodę za sztukę
Stacja XII.
Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w którym pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zagranicznej i członka prezydium. Był ponadto: członkiem Zarządu Głównego ZASP (w latach 1981-82 – wiceprezes), członkiem zarządu ZAiKS, PEN Clubu, ITI oraz Rady Pisarzy Trzech Mórz (Rodos, Grecja).