ID-002253.doc
 
2006-07-31

Syberyjski bard
 
Samo miejsce jest z lekka koszmarne. Praga, niedaleko pomnika czterech śpiących, obskurna kamienica, z odpadającym tynkiem. Nazwa klubu nieobiecująca większych doznań artystycznych - Skład butelek. Wejście równie atrakcyjne jak nazwa lokalu.
A dalej to już jest sama poezja. Kilka poobijanych stolików na parterze, kręcone metalowe schodki na wyliniałym kanapowym pięterku. Jest i piwnica. Już bez żadnych upiększeń, goły czerwony zniszczony tynk, zaprawa koloru śmiertelnie wyżętej ścierki. Estradka, a na niej mężczyzna, około czterdziestki z długimi, jasnymi włosami, twarzą absolutnego inteligenta, takąż sylwetką, który akompaniując sobie na gitarze, śpiewa genialnie piosenki Władimira Wysockiego.
Scena jak z kina. Młoda publiczność szczelnie wypełniająca niewielką piwniczną przestrzeń, w absolutnej ciszy, jak zaczarowana, wsłuchana jest w głos śpiewaka, który każdą z piosenek Wysockiego poprzedza didaskaliami, polskim tłumaczeniem, przybliżeniem realiów radzieckich i moskiewskich. Robi to wspaniale. A nazywa się Evgen Malinowskiy, jest wnukiem polskiego poszukiwacza złota, którego rewolucja zastała na Syberii.
Zajmuję się muzyką, a jednak po raz pierwszy miałem okazję go usłyszeć i to było dla mnie ogromne przeżycie. Bardzo namawiam, aby Państwo spotkali go na swej muzycznej drodze, bo warto i potrzeba. We środę, 2 sierpnia o 17.0O zaśpiewa w Ogrodach Frascati.
 
Paweł Sztompke
"Dziennik"

 

 

 

 

 

 

ID-002254.doc
 
2007-01-26

Niesamowita witalność, ekspresja przekazu i charakterystyczny chrapliwy baryton w głosie Jewgienija Malinowskiego sprawiają, że zapomina się, iż nie są to wykonania oryginalne.
...niebywała łatwość w przechodzeniu od dialogów do śpiewu wzbudzają podziw i szacunek dla warsztatowej perfekcji rosyjskiej szkoły aktorstwa. Z Rajskich jabłek w Polonii wychodzi się z satysfakcją obcowania ze sztuką, która nikogo nie pozostawia obojętnym.
 
Janusz Kowalczyk
„Rzeczpospolita”