ID-002470.doc
2007-09-30
Ludwik Starski urodził się 01.03.1903 r. w Łodzi. Brat
Adama Ochockiego. Debiutował w początku lat 20. jako dziennikarz. Współpracownik „Ilustrowanej Republiki” (1923-1930) i sekretarz redakcji „Expressu Wieczornego Ilustrowanego”. W „Expressie” poza powieściami, publikował felietony i satyryczne wiersze. Debiutował w 1925 r., był autorem 11 powieści i wodewilu
Hallo, łodzianki (1925 r.). Pisał teksty dla kabaretów „Qui-pro-quo”, „Gong”, „Morskie Oko”. Autor i współautor scenariuszy, m.in.:
Pieśniarz Warszawy,
Jadzia,
Piętro wyżej,
Paweł i Gaweł,
Robert i Bertrand,
Moi rodzice się rozwodzą,
Ja tu rządzę,
O czym się nie mówi,
Sportowiec mimo woli,
Zapomniana melodia,
Zakazane piosenki,
Skarb,
Ulica graniczna,
Pierwszy start,
Przygoda na Mariensztacie,
Kariera Nikodema Dyzmy,
Klub kawalerów,
Mocne uderzenie,
Pan Dodek,
Halo, Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy. Autor tekstów popularnych przebojów:
Ach, jak przyjemnie,
Ach, śpij kochanie,
Już taki jestem zimny drań,
Umówiłem się z nią na dziewiątą,
Na pierwszy znak,
Jak przygoda, to tylko w Warszawie,
Karuzela,
Warszawa, ja i ty. W latach 1948-1950 kierownik zespołu filmowego "Warszawa", w latach 1955-1963 zespołu „Iluzjon”, członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Związku Literatów Polskich, ZAiKS. Zmarł 29.02.1984 r. w Warszawie. Ojciec
Allana Starskiego.